Секое преземање на фотографии од блогот без претходен договор со авторот подлежи на Законот за авторски права.
Any use of photographs from the blog without prior consent of the author is subject to copyright regulations.
© Сашо Димоски/Sašo Dimoski
Monthly Archives: September 2013
THE FORGOTTEN GRAVEYARD – Monastery of Holy Mother in Kalishta, Struga, MACEDONIA
Graveyard in Monastery in Kaslishta, Struga, MACEDONIA – 1
Graveyard in Monastery in Kaslishta, Struga, MACEDONIA – 2
Graveyard in Monastery in Kaslishta, Struga, MACEDONIA – 3
Graveyard in Monastery in Kaslishta, Struga, MACEDONIA – 4
Graveyard in Monastery in Kaslishta, Struga, MACEDONIA – 5
Секое преземање на фотографии од блогот без претходен договор со авторот подлежи на Законот за авторски права.
Any use of photographs from the blog without prior consent of the author is subject to copyright regulations.
© Сашо Димоски/Sašo Dimoski
THE FORGOTTEN GRAVEYARD – Sloeshtica
Graveyard in Sloeshtica, Demir Hisar, MACEDONIA 1
Graveyard in Sloeshtica, Demir Hisar, MACEDONIA 2
Graveyard in Sloeshtica, Demir Hisar, MACEDONIA 3
Graveyard in Sloeshtica, Demir Hisar, MACEDONIA 4
Graveyard in Sloeshtica, Demir Hisar, MACEDONIA 5
Graveyard in Sloeshtica, Demir Hisar, MACEDONIA 6
Graveyard in Sloeshtica, Demir Hisar, MACEDONIA 7
Секое преземање на фотографии од блогот без претходен договор со авторот подлежи на Законот за авторски права.
Any use of photographs from the blog without prior consent of the author is subject to copyright regulations.
© Сашо Димоски/Sašo Dimoski
СИТЕ ЌЕ УМРЕМЕ епитаф(?)
СИТЕ ЌЕ УМРЕМЕ
епитаф(?)
ова е сликата што ја имам за себе:
брод кој отпловува, теснец низ кој
ветрот пее. ова е таа слика: капка
врз врв од прст, капка полна сол.
се гледам во неколку збора
во неколку слогови се гледам.
погребан сум овде, ведар и спокоен,
брод тргнат кон немерливото,
будалеста мисла која во ѕвездите небесни
ги лови на душата содружниците. капка
сол сум, суштината на моето постоење
е чиста и безусловна љубов. капка сум
поголема од својата смисла, тивка
трага и кауција за еден поет.
02.09.2013, 23:11
Игор Исаковски / Igor Isakovski.
Секое преземање на фотографии од блогот без претходен договор со авторот подлежи на Законот за авторски права.
Any use of photographs from the blog without prior consent of the author is subject to copyright regulations.
© Сашо Димоски/Sašo Dimoski
ПОВТОРНО СИ САМ НА БАРИКАДИТЕ, ЈАН ПАЛАХ
ПОВТОРНО СИ САМ НА БАРИКАДИТЕ, ЈАН ПАЛАХ
девојки кои самите себе
се подведуваат: естрада,
поп музика, божемна хистерија.
индуцирана идиотштина,
евтини замени. нè има
сè помалку. вакви будали
кои веруваат и дишат вистина.
нè залажаа дека барикадите ни се
пред мониторите. дека поновите,
со нафта намирисани пролети,
се исти како оние пролети во ’68
кога некои похрабри се фрлаа
врз тенкови и полни пркос
се самозапалуваа. Јан Палах,
некои уште те памтат. затоа,
можеби, сè помалку ни дозволуваат
да пушиме, да си играме со оган.
веројатно знаат: нема да го помочаме
креветот, туку ќе им се измочаме
врз лицемерноста, врз нивните
божем вечни „трајни вредности“
кои значат само огради и трла
и логори и комори од кои ниеден
од нас нема да излезе; не само
почист, туку воопшто. ќе нè
исцедат до последниот грам
чистота, ќе нè нагмечат во своите
прецизни преси: колку маст и колку
срж има во еден човек, ослободен
од вода и здив? верувај ми, и тоа
го измериле. душа = 7 гр. колку
пепел од една цигара. колку само
напнување за ебани 7 грама… те
памтат, уште, Јан Палах. те памтат
ко да си имал душа од 7 тона.
затоа, смислуваат сè посилни преси.
мелници за умот од кои излегуваат
совршено тапи и теледиригирани
креатури. поопасни од зомби.
се подведуваат: естрада,
поп музика, божемна хистерија.
индуцирана идиотштина,
евтини замени. нè има
сè помалку. вакви будали
кои веруваат и дишат вистина.
нè залажаа дека барикадите ни се
пред мониторите. дека поновите,
со нафта намирисани пролети,
се исти како оние пролети во ’68
кога некои похрабри се фрлаа
врз тенкови и полни пркос
се самозапалуваа. Јан Палах,
некои уште те памтат. затоа,
можеби, сè помалку ни дозволуваат
да пушиме, да си играме со оган.
веројатно знаат: нема да го помочаме
креветот, туку ќе им се измочаме
врз лицемерноста, врз нивните
божем вечни „трајни вредности“
кои значат само огради и трла
и логори и комори од кои ниеден
од нас нема да излезе; не само
почист, туку воопшто. ќе нè
исцедат до последниот грам
чистота, ќе нè нагмечат во своите
прецизни преси: колку маст и колку
срж има во еден човек, ослободен
од вода и здив? верувај ми, и тоа
го измериле. душа = 7 гр. колку
пепел од една цигара. колку само
напнување за ебани 7 грама… те
памтат, уште, Јан Палах. те памтат
ко да си имал душа од 7 тона.
затоа, смислуваат сè посилни преси.
мелници за умот од кои излегуваат
совршено тапи и теледиригирани
креатури. поопасни од зомби.
30.06.2013 02:10Игор Исаковски / Igor Isakovski.
Секое преземање на фотографии од блогот без претходен договор со авторот подлежи на Законот за авторски права.
Any use of photographs from the blog without prior consent of the author is subject to copyright regulations.© Сашо Димоски/Sašo Dimoski
ДУША / SOUL
ДУША
(Реинкарнација)
Ако по смртта душата влегува
во некој овоземен створ,
дај, Боже, мојава нека се всели во змија.
Шаренилово на сите им е познато.
Свикнат сум да ме толчат по глава
со сè што ќе им падне на ум, чесен збор.
***
SOUL
(Reincarnation)
If the soul enters another living
creature after death,
oh, God, let mine settle within a snake.
Everybody known its many colors.
I am used to having my head smashed
with anything they have at hand, by truth.
Јован Котески / Jovan Koteski
Translated by Elizabeta Bakovska
Секое преземање на фотографии од блогот без претходен договор со авторот подлежи на Законот за авторски права.
Any use of photographs from the blog without prior consent of the author is subject to copyright regulations.
© Сашо Димоски/Sašo Dimoski
Есен (ДОМ) / Autumn (HOME)
Есен (ДОМ) извадок
Каде е мојот дом? Од каде доаѓам? Каде припаѓам? Каде еден ден ќе се вратам?
Секогаш кога сонувам дека сум дома, ја сонувам куќата на дедо ми. Во дворот зреат јаболка – петровки. Подисплашени попови од порта прашуваат дали сакаме да ни запеат за Мала Богородица. Во шпајзот редат тегли со слатко од капини. Некој ми дува во раскрвавеното колено за помалку да боли дури го брише со ракија.
***
Autumn (HOME) excerpt
Where is my home? Where do I come from? Where do I belong? Where will I return some day?
Every time I dream that I am home, I dream of my grandfather’s house. Small apples ripen in the yard. Scared priests standing at the gate ask if we want them to say a prayer for the day of the birth of the Mother of God. Blackberry jam jars are stored in the kitchen. Somebody blows at my bleeding knee so it does not hurt that much when they clean it with rakija.
Елизабета Баковска, ЧЕТИРИ ГОДИШНИ ВРЕМИЊА / Elizabeta Bakovska, FOUR SEASONS
Блесок/Blesok
Translated by Elizabeta Bakovska
Секое преземање на фотографии од блогот без претходен договор со авторот подлежи на Законот за авторски права.
Any use of photographs from the blog without prior consent of the author is subject to copyright regulations.
© Сашо Димоски/Sašo Dimoski
МОЛСКАВИЦИ (Од Ускладувања) / LIGHTENINGS (From Squarings)
Graveyard in Monastery in Kaslishta, Struga, MACEDONIA – 5
(Од Ускладувања)
МОЛСКАВИЦИ
VIII
Летописите велат: кога монасите од Клонмакноиз
Биле сите на молитва внатре во капелата
Еден брод се појавил над нив во воздухот.
Котвата одзади му се завлекла толку длабоко
Што се закачила со кука за олтарската преграда
И тогаш, штом бродскиот труп се смирил од нишање,
Еден морнар се симнал зачипчен удолу по јажето
И запнал да го откачи. Но залудно. „Човекон не може
Да го поднесе нашиов живот овде, па ќе се удави,“
Викнал игуменот, „освен ако не му помогнеме“. Така
И сториле, ослободениот брод отпловил, а човекот се изјазил
Назад вон од таа чудесност каква што ја беше осознал.
***
(From Squarings)
LIGHTENINGS
VIII
The annals say: when the monks of Clonmacnoise
Were all at prayers inside the oratory
A ship appeared above them in the air.
The anchor dragged along behind so deep
It hooked itself into the altar rails
And then, as the big hull rocked to a standstill,
A crewman shinned and grappled down the rope
And struggled to realise it. But in vain.
`This man can`t bear our life here ande will drown,`
The abbot said, `unless we help him.` So
They did, the freed ship sailed, and the man climbed back
Out of the marvellous as he had known it.
Шејмас Хини, СВП, 2001/Seamus Heaney, SPE, 2001
Секое преземање на фотографии од блогот без претходен договор со авторот подлежи на Законот за авторски права.
Any use of photographs from the blog without prior consent of the author is subject to copyright regulations.
© Сашо Димоски/Sašo Dimoski
sašo dimoski 