Start without me

24/02/2018 by sasodimo2004

dzovani-IMG_6422_DxO

Слободно почнете без мене
јас ќе бидам тука некаде
иако нема да бидам присутен
имам бескрајна доверба во вас
правете се дека сум насекаде
и едноставно започнете
поделете ги поканите
оптегнете ги плакатите
викнете ги новинарите
од сите станици и редакции
и обезбедете им го ветеното
пиење до покакување
причекајте да се стемни
и вклучете ги рефлекторите
пуштете тивка музика
и дувнете (во микрофонот)
проверете го актерот дали
ја прочитал лектирата
и пофалете го задолжително
обезбедете гратис книги
и потпишувајте си ги меѓусебно
повикајте и неколку живи поети
можеби и доктор поп и полицаец
во 7 и 30 кренете ја завесата
и ширум отворете ја вратата
проверете го воведувачот на зборот
дали знае да чита – дајте му шише
и непрестано повторувајте му го
зборот (да не го заборави)
не започнувајте точно навреме
причекајте да се наполни салата
и затворете ја вратата
фрлете им солзавец
и започнете со претставата

***

Feel free to start without me
I will be somewhere here
although I won’t be present
I trust you immensely
pretend I’m everywhere
and just start
distribute the invitations
put on the posters
call the journalists
of all stations and papers
and provide them the promised
drinking until they shit
wait for the dark
and switch on the spot lights
play soft music
and blow (in the microphone)
check the actor if he had
read his text
and don’t forget to praise him
provide free of charge books
and signing them for each other
call several living poets
maybe a doctor, priest and policeman
and open the door wide
check the introductory speech deliverer
if he knows how to read – give him a bottle
and keep on repeating him
the word (not to forget it)
don’t start on time
wait for the room to fill up
and close the door
throw them tear gas
and start with the show

Translated by: Elizabeta Bakovska

Секое преземање на фотографии од блогот без претходен договор со авторот подлежи на Законот за авторски права.
Any use of photographs from the blog without prior consent of the author is subject to copyright regulations.

Песна за Патрикот (1762 Лето)

20/01/2016 by sasodimo2004

PK_MG_9942

Илјада и седимстотин шесдесет и второ лето
в Охрида од Цариграда дошел Салаор.
Еј! Дошел Солаор.

Се претставил пред Арсениа, наша Патрика честнаго
и му рек’л слово горко, слово жалостно.
Еј! Слово жалостно.

Царска волја е да тргнеш, денеска за Цариграда
на тебе од врли Грци, голем поплак е.
Еј! Голем поплак е.

Собрал патрик свое стадо, в црква Свјати Климентова
благослов им дал последен, р’це заплетил.
Еј! Р’це заплетил.

Д’лго време липал старец, в молчење в’сенародно
и по бела брада ронел с’лзи горешти.
Еј! С’лзи горешти.

Слушајте ме мили чеда, јас ќе идам в Цариграда
на мене од врли Грци голем поплак е.
Еј! Голем поплак е.

Грцкиј патрик ќе ни строши, славна Охридска Столица
и мене до смрт ќе држи в заточение
Еј! В заточение.

Ќе прати владици Грци, лицем светци срцем в’лци
ќе ве дават, ќе ве стрижат, ќе м’лзат до крв.
Еј! Ќе молзат до крв.

Меѓу народа ќе сејат, несогласје и раздори,
да се мразат син со татка и со брата брат.
Еј! И со брата брат.

И ќе викнете до Бога, и крило не ќе најдете,
смирени ќе наведете глави доземи.
Еј! Глави до земи.

Ќе ми бидете сираци, така било написано.
Елате ми да ве гушна за последен п’т.
Еј! За последен пат.

Ч’рна т’га поразила, старо, младо, м’жи, жени,
Вси со р’це заплетени с’лзи проливат.
Еј! Солзи поливат.

Тој ги гушка, тие т`жни, му целуват десна р’ка и од р’ка
как’ од извор с’лзи се лејат.
Еј! Солзи се лејат.

Вјахнал Патрик брза коња, и неволно уп’тил се.
Тога грмкиј плач народен небо процепил.
Еј! Небо процепил.

Умилил се чесниј Патрик, свалил шапка навезана,
погледал на сино небо, љуто прок’лнал.
Еј! Љуто проколнал:

„Ох! послушај, милиј Боже! Хаир никога да немат
Стамче беј и Бујар Лигдо, Пејко челеби!
Еј! Пејко челеби.

Милостивиј Бог послушал, Патричка горешча клетва,
слава нихна, семе нихно погубил со шум.
Еј! Погубил со шум.

И сега во куќи нихни, ткае пајак пајачина
и на пусти стрехи нихни хукат хутове.
Еј! Хукат хутове.

Глигор Прличев

ПОЧИНКА

26/09/2014 by sasodimo2004

Гроздоберка, Димо Тодоровски, 1968.

Есенва е мирна, просветлена сета.
Човек сака негде далеку да шета.
Убавино, ти ме заморуваш веќе.

Сè ќе минам кое со возбуда мами.
Има такви места каде што сме сами.
Убавино, ти ме заморуваш веќе.

Смирноста е мудра, страсноста е глупа.
Ќе седнам во паркот на некоја клупа.
Убавино, ти ме заморуваш веќе.

И долго ќе седам, со цигара во рака.
Вечерта што иде ќе ја чекам така.
Убавино, ти ме заморуваш веќе.

Блаже Конески

ПСАЛМ ЗА M-LLE LILI

25/09/2014 by sasodimo2004

Сега сум сам во својата соба и затоа ви пишувам.
Мојата соба е мрачна, мојата соба е тажна,
и само моето жолто перо шумоли по хартијата
радосно, како вљубено врапче.
Затоа, mademoiselle чујте ги моите стихови,
иако не се доволно испеглани
да капнуваат
како eau de cologne,
во вашето нежно, плус тоа, музикално уво.

Можеби ќе ви бидам толку прост
како чкрипањето на селска кола,
а вие толку убави
со нашминкани усни и душа
како портокал грчки.
Вие што имате 32 заба и фустан со боја на `рѓосано злато,
вие, чиишто гради се премногу тесни да го
пропуштат сонцето,
вие, чијшто глас ѕвони како три хавајски мандолини,
чијшто глас е сладок како mocca torta,
слушнете ги сега моиве зборови, потопли од козјо млеко:
јас ли сум виновен што улиците на мојата душа се
ширум отворени
за оние што сакаат повеќе леб, повеќе сонце и небо.

Гледајте, моите очи имаат блесок на вашите
лакирани чевли,
моите уши се црвени од радост, како социјалистичкото
знаме,
зашто јас сум пијан од вашиот глас и поглед.

– Како се осмелувате?
– Но, mademoiselle,
та вашиот глас ми донесува три и пол кила радост,
и, иако сте поздодевна од стилот на Хорацие,
јас ве сакам повеќе од своите цокули, црни како мртовечки коли,
па дури и повеќе,
повеќе од моето кученце што се вика Bubi
и грациозно лае: ав, ав, ав!

Mademoiselle, јас сум сам во собава
и ве прашувам:
зошто вашиот поглед е посладок од бонбоните Nestley,
зошто мојот глас, што ѕвони како селска камбана
трепери како беззаб и белобрад старец
кога ќе ве видам и поздравам:
Bonjour, m-lle Lili!
Но, вие не сте сама. Кај вас има журка.
Кај вас има 15 гости, 1253 раскокодакани зборови,
15 ,,добредојдовте“ и 15 ,,како сте“,
15 цилиндри, + 15 празни мозоци, + 15 дебели черепи,
кај вас се: баталјон фрази готови за старт,
кај вас се 15 * 2 = 30 бели ракавици,
кај вас е: журка, журка, журка.
Но јас нема да дојдам кај вас,
зашто немам цилиндер, ракавици, ,,Благодарам на прашањето, арен сум“
Затоа чујте:
Нема да дојдам кај вас, туку ќе ви напишам едно писмо,
добродушно, како магарешки уши.
А ако вие не ми одговорите,
тогаш од жал и кивавица
ќе се најадам конзервирани сардини,
Франсис – Жамови елегии
и Андерсенови бајки.

И смртно ќе се разболам од љубов,
па ќе го земам своето кученце Bubi,
ќе го бакнам во муцката
и заедно ќе залаеме од жал и љубов,
вака:
Ав, ав, ав!
Ау, ау, ау!

Александар – Ацо Караманов