Ми доаѓа ноќе. Стои во ќошот на собата, малечок и мокар.
– Немој да ми се лутиш, тато, – ми вели. – Се обидов да пливам, како што ме учеше, ама водата беше многу силна.
Станувам да го гушнам, но него веќе го нема.
Во ќошот наоѓам само локвичка. Не знам дали е од него или од моите солзи.
Елизабета Баковска
***
He comes to me at night. He stands in the corner of the room, tiny and wet. “Don’t be angry with me, daddy,” he says. “I tried to swim, just as you’d taught me, but the water was too strong.” I get up to hug him, but he is already gone. I find nothing but a puddle in the corner. I don’t know if it is him or my tears.
Elizabeta Bakovska
Секое преземање на фотографии од блогот без претходен договор со авторот подлежи на Законот за авторски права.
Any use of photographs from the blog without prior consent of the author is subject to copyright regulations.
2017©Сашо Димоски/Sašo Dimoski
sašo dimoski 